R από τον Raita Noda, Redfern

“Θέατρο εστιατόριο”. Λέξεις για να χτυπήσουν τον φόβο σε οποιαδήποτε καρδιά και να προκαλέσουν οράματα από φουσκωτά frauleins juggling Steins του Ale και Yodelling. Ή τα τρόφιμα ποιότητας του συνεδρίου που εξυπηρετούνται από ηθοποιούς σε κοστούμια Dracula, στροβιλίζονται γύρω από τα τραπέζια και απαιτούσαν “συμμετοχή στο κοινό”. Έτσι, όταν είδα R από την Raita Noda, το νέο εστιατόριο Omakase στο Wunderlich Lane του Σίδνεϊ, περιγράφει τον εαυτό του ως “εστιατόριο θεάτρου”, ήμουν επιφυλακτικός. Οι σεφ – ο επώνυμος Raita Noda ο ίδιος και ο γιος του Momotaro – θα εμφανιστούν σε ένα σύννεφο ξηρού πάγου; Φέτα Sashimi Mid-Air με σπαθί σαμουράι;

Ευτυχώς, καθώς δουλεύω με τα 10 σύγχρονα ιαπωνικά μαθήματα του εστιατορίου με μόλις 14 άλλα diners, δεν βρίσκω τίποτα από αυτά. Αυτό που ανακαλύπτω είναι μια νόστιμη και ελκυστική πομπή πολύ καλά εκτελεσμένων, θαλασσινών πιάτων, όλα παρασκευάζονται από τα οζάκια μπροστά στα μάτια μας. Υπάρχουν μερικά τζαζ-χέρια ανθίζουν-ένα γυάλινο μπολ είναι ανάβει από μέσα σαν μια πισίνα τη νύχτα, ένα μυστηριώδες κουτί φαίνεται ότι δεν μας επιτρέπεται να ανοίξουμε μέχρι να δοθεί η λέξη-αλλά η πραγματική παράσταση είναι το φαγητό.

Ξεκινάμε με τέσσερα ακατέργαστα θαλασσινά. Πρώτον, ένα μείγμα μέδουσων, abalone και ντομάτας consommé, ηλεκτρισμένα με σκόρδο σκόρδου. Λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο τα ιαπωνικά μαγείρεμα πειράζουν με υφές: εδώ παίρνουμε την κρίση των μέδουσων που σπρώχνουν γύρω από τα μαλακά πέταλα του Abalone. Οι γαρίδες του Paradise απομακρύνονται προς το Μεξικό με το Habanero Salsa που έχει εμποτιστεί με εσπεριδοειδή και υπάρχει περισσότερη θραύση και σπασίματα με τη μορφή μιας πολύ καλής σαλάτας από κέλυφος θύελλας της Νέας Ζηλανδίας και σέρφινγκ.

Η θεατρικότητα-ή με μεγαλύτερη ακρίβεια, η διαδραστικότητα-αρχίζει να εκτοξεύει γύρω από την πορεία επτά, όταν προσκαλούμε στα κύπελλα του Diginto του “KFC”-αυτό είναι το “Kentucky Fried Crab”-με τα χέρια μας, που κυματίζουν στη σάρκα του Coriander με τα πόδια του Crustacean. Στην πορεία οκτώ, παρουσιάζεται σε κάθε πάρτι μια κατσαρόλα από βραστό πετρέλαιο βαμβακιού και μαγειρεύουμε τους δικούς μας κύβους Wagyu και κέικ και λαχανικά. Είναι ακριβώς το σωστό ποσό διασκέδασης χωρίς να είναι επιπόλαιη.

Υπάρχουν niggles. Στα 280 δολάρια το κεφάλι δεν είναι φτηνό, ειδικά τα σαββατοκύριακα όπου ένα ελάχιστο ποτό των $ 60 είναι υποχρεωτική (ένα σύνολο που είναι πολύ εύκολα επιτευχθεί: το κρασί από το γυαλί και ακόμη και το μη αλκοολούχο τσάι αρχίζουν και σε ένα μάλλον ανησυχητικό $ 25). Σε αυτή την τιμή, θα περίμενε κανείς λακαράκια, όχι ασταθής. Αλλά είμαι γοητευμένος και αφοπλισμένος από την ήσυχη, εγκάρδια εξυπηρέτηση και κυρίως το εξαιρετικό φαγητό. Είναι τα μόνα κόλπα που χρειάζεται ένα καλό γεύμα.